Metaal

Tijdens mijn veldverkenningen werden ook regelmatig voorwerpen van metaal gevonden, zoals muntjes, een bronzen armband, knopen etc. Het betroffen steeds oogvondsten. Toen echter steeds vaker personen met een detector, soms in groepen, in het door mij bijgehouden gebied werden gesignaleerd, heb ik besloten ook een detector aan te schaffen en daarmee mijn gebied te doorzoeken. Liever had ik dat niet gedaan maar nu het er toch van is gekomen is mij gebleken dat met name veel informatie over de geschiedenis in de Late Middeleeuwen en de Nieuwe Tijd daarmee is op te sporen. Met name de omloop van kleingeld vanaf de 17e eeuw van zowel Nederlandse, Duitse en Belgische muntjes tonen aan dat de heerschappij over dit gebied nogal eens gewisseld heeft. Ik ben van plan daar eens een uitgebreid overzicht van te maken wat me gelet op het toch wel beperkte gebied best interessant lijkt. De gedetermineerde muntjes heb ik allemaal laten registreren bij het Koninklijk Penningenkabinet.

 
Jammer vind ik het dat personen van buiten de regio de landerijen afstropen waardoor interessante archeologische en geschiedkundige informatie verloren kan gaan. Nog vervelender is het als je te horen krijgt dat diezelfde personen ook archeologische objecten meenemen van sites die je al meer dan 25 jaar verkent en bijhoudt.

Nu ik naast serieuze amateur archeologen ook met meer of minder serieuze detectoramateurs in aanraking ben gekomen, meen ik een duidelijk verschil in mentaliteit te kunnen bespeuren. De archeologie liefhebbers belopen niet elkaars vindplaatsen of maken daar onderling goede afspraken over. Mocht iemand toevallig in andermans "revier" een vondst doen dan wordt die met de benodigde gegevens afgegeven. Als een terrein in een "hand" blijft kunnen gebroken artefacten soms na jaren weer bij elkaar worden gevoegd. Bij detecoramateurs meen ik het omgekeerde te bespeuren. Als een terrein bekend wordt door interessante of vondsten van enige waarde heeft men geen  scrupules om daar dan ook te gaan zoeken en zodoende eventuele vondsten over veel verzamelingen te verspreiden of te verkopen. Hierdoor gaan vaak gegevens die een belangrijke bijdrage zouden kunnen leveren aan de geschiedenis van een gebied verloren. 

Keltisch armbandfragment

Zittende trommelaar?

Attache (hengseloog)

Riemtong 17e eeuw

Romeinse munt as Traianus

Bronzen gietprop

Godspenning (rozenkrans) Oostpriesterhulp 1958

Bronzen speerpunt (Late Bronstijd)

Uit hetzelfde gebied stamt een tweede fraai gepatineerde bronzen speerpunt. In de schachthuls bevonden zich nog resten  hout.

Mariabeeldje met kind 16^e eeuw

Kruisje met puntcirkelversiering

Kruisje waarop het Lam Gods met de boekrol met de 7 zegels is afgebeeld. Op de andere kant een monstrans met de H.Hostie. Op de uiteinden van de staken van het kruis zijn vleugeltjes met kleine hoofdjes afgebeeld (engeltjes?). Een bijzonder kruisje dat mogelijk in het begin van de 16e eeuw in Rome is vervaardigd.

AE2 Magnus Maximus 383 geslagen te Trier

Duit Roermond 17e eeuw

 2 Marck Aachen 1753

1/20 reaal of Stoter 1595 (Graaf van Leicester)

Merovingische gelijkarmige fibula

Karolingische gelijkarmige fibula

Bronzen Medusa (verguld geweest) Romeinse Phalera

Origineel en replica in Roerstreekmuseum

Replica

Mondharp 16 e eeuw

Bronzen knoppen.

Bij de opgraving van de sarcofaag van Bocholtz werd een bronzen knop gevonden waarvan men niet weet waarvoor hij is gebruikt. Zelf heb ik in mijn verzameling twee knoppen van verschillende afmetingen waarvan ik denk dat ze zijn gebruikt als knop op het einde van een wandelstok. In mijn knoppen bevinden zich ook gaatjes, niet in de zijkant maar bovenop in het centrum. In een knop bevinden zich nog houtresten. Mijn knoppen zijn waarschijnlijk niet van Romeinse oorsprong maar Middeleeuws of later.

Loden kogels in allerlei vormen en kalibers vanaf de 16e eeuw worden zeer frequent terugevonden.

Mijn eerste en enigste gouden voorwerp dat  ik gevonden heb was een trouwring. Aan de inscripties wist ik vrijwel meteen dat hij van de vader van de eigenaar van het perceel moest zijn geweest. Helaas was hij net in het voorjaar overleden. Zijn familie wist dat hij de ring kort na zijn huwelijk in 1946 bij het aardappelen rooien had verloren en ondanks intensief zoeken niet meer teruggevonden. Na ruim 56 jaar kon ik de familie toch weer blij maken met deze herinnering aan hun vader.

Gouden trouwring